Jan Willem Zeelenberg
Even voorstellen of ‘wie denk je dat je bent vandaag?’.
“Ik ken mezelf, maar heb het slechts van horen zeggen”, zou ooit Aristoteles verzucht hebben”. En, inderdaad, is dat niet misschien de ‘ingewikkeldste’ vraag die op de achtergrond steeds speelt? Maar, bij nadere beschouwing is niet de vraag datgene dat ingewikkeld is, maar het antwoord! Het antwoord is namelijk volledig in-gewikkeld in de ‘tijd(geest)’ waarin we ‘voor de duur’ van ons leven aanwezig zijn, door de plaats waar deze ‘duur’ begint, zich socialiseert en voortduurt. Zo bezien vereist het antwoord op de vraag om ‘af-wikkelen’ of ont-wikkelen (de wikkels er af, de-mummificeren ).
Ook ik ben (1953), in de tijd van de ‘wederopbouw’ en de volwassenwording van de verzorgingsstaat, in een ingewikkelde wereld ‘ontstaan’. Ingewikkeld door de vele wikkels van de Westerse samenleving, de cultuur, de maatschappelijke positie, het geloof, studie en degenen met wie je verbintenissen aangaat. Ingewikkeld, maar volstrekt overzichtelijk, met op iedere vraag een antwoord, vanzelfsprekend en de moeite om te verdedigen en te behouden. Zelfs de vraag ‘wie ben ik’, was door het systeem reeds beantwoord. Kortom ‘een warme jas’, maar ik werd me bewust dat het klimaat verandert en die jas niet altijd meer het comfort biedt.
Lees verder..